วันนี้หาเพลง mp3 เก่า ๆ มาฟัง จากอินเตอร์เน็ต
นึกขึ้นได้ว่า ทำไมไม่ลองค้นเพลง ๆ หนึ่ง
ซึ่งเป็นต้นแบบ ของเพลงประจำชมรมฯ
เพลง ๆ นั้น คือเพลง บ้านสีเทา โดย...วงโรแมนติก
(ขอขอบคุณ http://chemsci.kku.ac.th/chemcamp/index.php/2008-10-29-07-42-00/9-2008-10-29-07-26-13 สำหรับข้อมูลเพลง)
เพลง ๆ นี้ เป็นเพลงที่รุ่นพี่ของชมรมศิลปป้องกันตัว คาราเต้-โด มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
ดัดแปลงเนื้อร้องเล็กน้อย แล้วนำมาใช้เป็นเพลงประจำชมรมฯ
มิใช่เป็นเพลงที่แต่งขึ้นเองโดยรุ่นพี่ของชมรมฯ อย่างที่รุ่นพี่บางคนแอบอ้างแต่ประการใด
ที่บอกกล่าวไว้ตรงนี้ เข้าใจว่า
คงไม่ได้เป็นที่ชอบใจนักสำหรับรุ่นพี่ท่านนั้น และหลายคนที่ยังศรัทธาในรุ่นพี่ท่านนั้นอยู่
แต่เข้าใจว่า คงไม่เสียหายเท่าใดนัก เพราะรุ่นพี่ท่านนั้นเอง
ในปัจจุบัน ก็ไม่ได้ศรัทธา เลื่อมใสในตัวอาจารย์ผู้ถ่ายทอดศิลปะแขนงนี้ให้สักเท่าใดนัก
กลับมาที่ประวัติของเพลงนี้ สำหรับชมรมฯ กัน
เพลงนี้ จะใช้ร้องกันตลอด ทั้งในงานรับน้อง และงานต่าง ๆ
ที่ในสมัยก่อน พวกเรามักพาน้องไปรับกันตามต่างจังหวัดเป็นประจำทุกปี
ซึ่งลงท้ายในยามค่ำคืน ด้วยการผูกสายสิญจ์รับขวัญน้อง
และตามมาด้วยการหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้ง ทั้งรุ่นพี่ และรุ่นน้อง ทุกปี เช่นกัน
เข้าใจว่า รุ่นน้องที่เป็นสมาชิกของชมรมฯ ม.ธุรกิจบัณฑิตย์ ในสมัยนี้
คงไม่รู้จักเพลงนี้ และประเพณีรับน้อง ซึ่งเป็นประเพณีสำคัญของเราแล้ว
อาจเพราะรุ่นพี่สมัยใหม่ ๆ อาจไม่ได้เห็นความสำคัญ หรือด้วยเหตุผลใด ก็ตามแต่
แต่เพลงนี้ก็ได้กลับมาแล้ว...
พร้อมด้วยความพยายามที่จะรวบรวมรุ่นพี่ รุ่นน้อง ที่ยังระลึกถึงชมรมฯ ของเรา
และที่ยังเคารพ และศรัทธา อาจารย์ตุ๊
ให้กลับมารวมตัวอีกครั้ง
ได้ผลหรือไม่ คงเป็นอีกเรื่อง ที่ต้องให้เวลา พิสูจน์ตัวตนของความพยายาม อีกครั้ง....
ปิดท้ายไดอารี่วันนี้ ด้วยบางส่วนของเพลง บ้านสีเทา เหมือนเคย
"เมฆลอยบนฟ้า มองดูท้องฟ้า พาครึ้มเศร้า...
เมื่อยามพวกเรา มีเรื่องราวให้เหงาใจ
ช่วยกันฝ่าฟันไปให้พ้นไป..
ไม่มีใครคนใดทอดทิ้งกัน....."
...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น