ชุมนุมศิลปะป้องกันตัว
KARATE-DO
ชุมนุมคาราเต้-โด มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ ได้เริ่มก่อตั้งขึ้น เมื่อประมาณปลายการศึกษา 2523
เป็นชุมนุมน้องสุด และเป็นชุมนุมที่ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย กว่าจะตั้งขึ้นมาได้ภายในมหาวิทยาลัย
ในช่วงปีการศึกษา 2523 นั้น กิจกรรมของมหาวิทยาลัยฯ ภายใต้การควบคุมของสโมสรนักศึกษา
ได้มีชุมนุมต่าง ๆ อยู่ประมาณ 15 - 18 ชุมนุม เพื่อให้นักศึกษาได้เล่นกิจกรรม ได้ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ และเพื่อได้สร้างประสบการณ์ให้กับชีวิตของตัวเอง ให้รู้จักแบ่งแยกเวลา และหน้าที่ให้ถูกต้อง ซึ่งมีชุมนุมอยู่หลายชุมนุมแล้ว แต่ข้าพเจ้าเห็นว่า ในปัจจุบันนี้ นักศึกษาของมหาวิทยาลัยฯ ได้เพิ่มมากขึ้น ในฐานะที่ข้าพเจ้ามีหน้าที่เป็นที่ปรึกษาสโมสร ข้าพเจ้าจึงพยายามศึกษาระบบการเล่นกิจกรรมของมหาวิทยาลัยอื่น ที่เขามีความพร้อมทางด้านกิจกรรมอยู่ ไม่ว่าจะเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐ และ เอกชน ที่มหาวิทยาลัยของเรายังขาดอยู่ทางด้านไหนบ้าง ข้าพเจ้าเองเน้นหนักไปทางชุมนุมที่มีการบริการสังคม และกิจกรรมที่สามารถฝึกจิตใจ ให้นักศึกษาได้มีความพร้อม ความจริงใจ อดทน เสียสละ เข้มแข็ง มีระเบียบวินัย เมื่อจบออกไปแล้ว นักศึกษาจะต้องไปต่อสู้กับสังคมภายนอกที่ต้องยุ่งยากกว่าสังคมในรั้ว มหาวิทยาลัย และเมื่อศึกษาแล้วพบว่า มหาวิทยาลัยของเรา น่าจะมีชุมนุมค่ายอาสาพัฒนาชนบท ชุมนุมพุทธศาสน์และวัฒนธรรมประเพณี และชุมนุมศิลปป้องกันตัว คาราเต้-โด (เป็นชุมนุมที่ข้าพเจ้าชอบ ซึ่งมีเพียงแห่งเดียวในวิทยาลัยการค้าเท่านั้น)
ดังนั้น ข้าพเจ้าได้ปรึกษาหารือกับเพื่อนสองคน คือ คุณไกรสร แจ่มหอม และคุณเดชา ถั่วทอง (ซึ่งเป็นนายกสโมสร ในขณะนั้น) แล้วเขียนโครงการเคร่า ๆ ไปปรึกษากับอาจารย์ ดร.อดิศัย กอวัฒนา ท่านก็ให้คำปรึกษา และเห็นด้วยในหลักการ และได้นำโครงการเปิดชุมนุมใหม่นี้ ปรึกษากับท่านอาจารย์ พ.ท.ประสาน ทองภักดี ผู้ช่วยอธิการฝ่ายกิจการนักศึกษาในสมัยนั้น เมื่อท่านดูแล้ว ท่านบอกว่า เป็นความคิดที่ดีเห็นด้วยในหลักการเช่นกัน แต่ต้องเข้าที่ประชุมของสโมสร เพื่อพิจารณาร่วมกับอาจารย์ที่ปรึกษาชุมนุม
ข้าพเจ้าจึงรีบเขียนโครงการเพื่อให้ทันเสนอในวันประชุมสโมสร ซึ่งเป็นงานที่หนักไม่ใช่เล่น เพราะต้องเขียนโครงการถึง 3 ชุมนุมด้วยกันให้ทันในวันประชุม ไม่เช่นนั้นแล้ว จะไม่ทันเปิดในปีการศึกษานี้แน่นอน ข้าพเจ้าเร่งเขียนจนเสร็จก่อนวันประชุม เพียงวันเดียวเท่านั้น ในวันประชุมสโมสร เมื่อถึงวาระการประชุม ข้าพเจ้าก็ได้เสนอโครงการ เพื่อขอเป็นชุมนุมกิจกรรมขึ้นมาใหม่อีก 3 ชุมนุม ที่รองรับอัตราของนักศึกษาที่เพิ่มขึ้นในแต่ละปี เพื่อรอการพิจารณา
เมื่อถึงวาระการประชุม ก็ได้นำญัตติวาระดังกล่าวขึ้น โดยมีการคัดค้าน และโต้แย้งจากอาจารย์ที่ปรึกษา และประธานชุมนุมอื่น ๆ เพราะแต่ละชุมนุมที่ข้าพเจ้าเปิดขึ้นมา ต้องใช้งบประมาณของทางสโมสรเพิ่มขึ้น แต่ข้าพเจ้าจึงเสนอความคิดเห็น พร้อมทั้งให้เหตุผลจนที่ประชุม และกรรมการเห็นด้วยให้เปิดชุมนุมดังกล่าวขึ้นมาได้ 2 ชุมนุมคือ ชุมนุมค่ายอาสาพัฒนาชนบท และชุมนุมพุทธศาสน์และวัฒนธรรมประเพณี โดยทางสโมสรอนุมัติ แต่มีข้อแม้ถึงงบประมาณ โดยให้ใช้งบกลางบางส่วน ซึ่งเขากันไว้ ให้น้อยมาก และส่วนที่เหลือให้ใช้ความสามารถหาเอาเอง ซึ่งชุมนุมคาราเต้-โด ไม่ได้รับการพิจารณา โดยหาว่าเป็นกีฬาของต่างชาติ ยังเป็นกีฬาที่ยังใหม่ต่อประเทศไทย คนส่วนใหญ่ยังไม่ยอมรับ สถาบันการศึกษาอื่นก็ยังมีอยู่น้อย คือ วิทยาลัยการค้า เพียงแห่งเดียว ประกอบกับงบประมาณของมหาวิทยาลัยมีไม่พอ จึงไม่ได้รับอนุมัติ
และในวันนั้นปิดประชุม โดยมีชุมนุมกิจกรรมเพิ่มขึ้นอีกสองชุมนุม แต่ไม่มีชุมนุมคาราเต้-โด อยู่ในสถาบันธุรกิจบัณฑิตย์ ข้าพเจ้าเองต้องพลอยอ่อนใจลงไปด้วย เมื่อเขาไม่เห็นความสำคัญของกีฬาประเภทนี้
แต่ข้าพเจ้ามีความตั้งใจแน่วแน่แล้วว่า ชุมนุมที่ข้าพเจ้าขอเปิดนี้ จะต้องเปิดขึ้นให้ได้ครบทั้ง 3 ชุมนุม จะมีชุมนุมหนึ่งใดไม่ได้เปิดไม่ได้ เมื่อประชุมสโมสรครั้งที่ 2 เพื่อพิจารณางบประมาณของแต่ละชุมนุม ข้าพเจ้าได้เสนอขอเปิดชุมนุมคาราเต้-โด ซ้ำเข้าไปอีก ข้าพเจ้าได้ชี้แจงเหตุผล และความตั้งใจจริง โดยจะไม่ของบประมาณของมหาวิทยาลัยฯ หากถ้าไม่ได้รับอนุมัติอีก ข้าพเจ้าจะขอแต่สถานที่ฝึกซ้อมเท่านั้นก็พอ และก็ได้ตามความตั้งใจของข้าพเจ้า คือ ความเป็นจริงก็เกิดขึ้น เมื่อได้รับความเห็นชอบให้มีชุมนุมคาราเต้-โดได้ ในระบบกิจกรรมของมหาวิทยาลัยฯ แต่ไม่มีงบประมาณให้ ต้องให้ข้าพเจ้าหาเอาเอง มหาวิทยาลัยให้แต่สถานที่ฝึกซ้อม และห้องเพื่อเก็บอุปกรณ์ในการฝึกซ้อม โดยมีท่านอาจารย์นิจ เนืองทอง เป็นที่ปรึกษา และท่านอาจารย์นิจ เนืองทอง เป็นเหมือนบิดาผู้ให้กำเนิดของชุมนุมศิลปะป้องกันตัว คาราเต้-โด ของมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ ข้าพเจ้าได้มาปรึกษากับ พี่อัศวิน ปุณศรี และพี่ ๆ ในมหาวิทยาลัยการค้า ในการดำเนินการเปิดสอน และระบบงานของชุมนุม
ดังนั้น จะเห็นได้ว่า ชุมนุมศิลปะป้องกันตัว คาราเต้-โด เป็นชุมนุมน้องสุดในขณะนั้น และเป็นชุมนุมที่ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมายในสมัยนั้น แต่ปัจจุบันชุมนุมคาราเต้-โด ได้สร้างผลงานเป็นที่ประจักษ์ชัดขึ้นในรั้วมหาวิทยาลัยแล้วโดยฝีมือ ความตั้งอกตั้งใจ รู้จักเวลา รู้จักหน้าที่ รู้จักอดทน รู้จักฝึกจิตใจ และเป็นที่ยอมรับของมหาวิทยาลัยฯ และบุคคลภายนอก
เพื่อน ๆ ชุมนุมศิลปะป้องกันตัว คาราเต้-โด ที่รัก ประวัติความเป็นมาของชุมนุมที่เกิดขึ้นได้นั้น มีผู้อยู่เบื้องหลังที่เพื่อน ๆ ลืมไม่ได้ ผู้เป็นบิดาของชุมนุมของมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ คือ ท่านอาจารย์นิจ เนืองทอง อาจารย์ศิริพร พงษ์ศรีโรจน์ และท่านอาจารย์ที่แท้จริงของชุมนุม คือ อาจารย์อัศวิน ปุณศรี (พี่ตุ๊) หากไม่มีท่านทั้ง 3 นี้แล้ว ชุมนุมศิลปะป้องกันตัว คาราเต้-โด ก็จะไม่มีขึ้นในมหาวิทยาลัยฯ ขอให้รุ่นน้อง ๆ ทุกคน จงมีความตั้งใจหมั่นฝึกซ้อม อดทน เข้มแข็ง รับผิดชอบในหน้าที่ ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน สร้างความพร้อมให้กับตัวเอง ทั้งการเล่นกิจกรรม และการศึกษา เพื่อความสำเร็จในชีวิต และความตั้งใจของคุณบิดา มารดา
จิตเชื่อมั่น
สมพร คงภักดี
หมายเหตุ :
ได้มีการปรับวรรคตอน และขึ้นบรรทัดใหม่ ให้เหมาะสม แต่เนื้อหาครบถ้วนตามต้นฉบับลายมือของพี่สมพร ทุกประการ ไม่มีการดัดแปลงใด ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น